بعد از مدتها به مغازه یکی از دوستان رفته بودم تا احوالی بپرسم

هنوز صحبتهای عادی گل نکرده بود که مردی عصا بدست برای گرفتن کمک و دادن خبر عمل جراحی ای  که فردا داشت رشته کلاممان را برید

مطمئنا از قبل همدیگه رو می شناختن

چون با رفتنش ، دوستم شروع کرد به شرح بدبختیهای زندگی اون مرد

از اینکه کاسب بوده

بعد چطور ورشکست شده

چه بیماری هایی داره

اینکه اگه کمک چند نفر نبود و یک خانه محقر در پایین ترین نقطه شهر براش نخریده بودن الان باید کنار خیابون می خوابید

اینکه کمیته بهش کمک مختصری میکنه

دو تا پسر خیلی ناز و درس خون داره

و خلاصه آنچه که برای ریش شدن دل آدم لازم بود

و ادامه داد

آخه یک نفر دو نفر نیستند

نمیدونم چکار کنم

مگه ما هم چقد توانایی کمک داریم

کاش اینقدر میداشتیم که به همه کمک می کردیم

و در حالی که برای یک لحظه چشاش برق می زد گفت:

اگه داشته باشی

نمیدونی که بخشیدن چه لذتی داره

ضمن احترامی که برای گفته هاش قائل هستم

احساس بدی بهم دست داد

و یکبار دیگه (منیت ) رو دیدم 

که در قالبی به ظاهر موجه

لذت جستجو می کرد

چند روزی هست که به دنبال یک سرماخودگی ساده صدایم شدیدا گرفته و صحبت کردن دشوارشده .

سرفه های پی در پی

و پشیمانی

 پس از هر بار صحبت کردن

فکر به دنبال راه چاره میفته

ظاهرا راهی جز حذف بعضی از صحبت ها و یا موکول کردنشان به زمانی دیگر نیست

البته اگر تا آن زمان ارزش خودشون رو حفظ کرده باشن

نوعی سانسور شروع میشه

افکاری که قرار است به رشته کلام درآیند

غربال ، و سبک و سنگین میشن

حرف های اضافه

از جویبار روان کلام ، بیرون کشیده

و در کناری به رو هم انباشته میشن

حجمی عظیم از جملات

که میشه نگفت

یا

بهتره نگفت

شاید هم

نباید گفت.

فضایی مجازی

محله ای برای گفتگو

با کوچه های تو در تو

و مغازه ها و پاتوق های  متنوع

مثل هر فضای مجازی دیگر

و

آدم های حقیقی

با نقابهای مجازی

شاید هم آدم های مجازی

با نقابهایی به شکل حقیقت

هرکدام در پی مقصودی

خلاصه همهمه ای بر پا بود

اما در میان این ازدحام

البته که ، نه به سادگی

اما میشد شنید صداهایی را که از دل بر می خواستند

و بر دل مینشستند

میشد هنوز رنگ صداقت را شناخت

میشد دوستی را باور کرد

میشد عشق را از تعاریف بشری بیرون کشید و لطافتش را حس کرد

میشد در بین هیاهوی ناامیدی

امیدوارانه به بحث نشست

گفتگو کرد

وراهنمایی گرفت.

اما نمیدانم مقصر کدام آهنگر بود

که گردن پردیس زده شد

انگار سرنوشت های مجازی هم دست کمی از حقیقی ندارند